Coraz bardziej podoba mi się zapraszanie do procesu twórczego innych. Każdy wnosi bowiem swoją inność, dopowiada własnym.
Moim zadaniem jest jedynie wytyczenie szlaku, ram działania a także połączenie rezultatów w spójną całość.
Ciekawe jest stawianie pytań nie tylko sobie, obserwowanie postaw estetycznych, reakcji na podchwytliwe zagadnienia wizualne.
mapy lęku - badanie podejścia do wizualizacji lęku, względności ocen estetycznych, reakcji na transgresję, abiekt
Wydrukowałam serię znalezionych w internecie zdjęć nowotworów (gł. skóry), bez specjalnego wnikania w ich medyczną charakterystykę. Wydruki są czarno-białe, pozbawione swej mięsnej barwności. Na kalkach technicznych wykonałam, w oparciu o nie, proste linearne rysunki, obrysowując plamy chromatyczne.
Powstały swoiste kolorowanki, anonimowe i nie groźne. Przypominające nieco mapy (stąd tytuł).
Uczestnicy warsztatu mają za zadanie po prostu pokolorować rysunki, bez żadnego klucza doboru barw. To taka relaksująca zabawa, kojarząca się z dzieciństwem, poczuciem bezpieczeństwa (czymś całkiem przeciwnym wobec tematyki wykonywanych rysunków).
Dopiero po zakończeniu kolorowania ujawniam uczestnikom źródło rysunków. Nakładają oni swoje kolorowanki na czarno-białe zdjęcia. Kalki przenikają przez siebie, złowrogi pierwowzór jest ledwie widoczny, niknie pod warstwami koloru. Tym samym lęk, który wiąże się z nowotworem (nawet z samym słowem ,,rak,,) zostaje symbolicznie ,,ozdobiony,, przepracowany, oswojony.
Próba warsztatu odbyła się wczoraj w Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie. Potwierdziło się moje przeczucie, że taka forma działania jest ciekawa i ma duży potencjał. Faktycznie każda osoba objęła całkiem inną metodologię kolorowania, ujawniła inne preferencje wizualne.
Mam nadzieję, że uda mi się przeprowadzić ten warsztat jeszcze z jakąś inną grupą.
Finalnie powstaną książeczki - kolorowanki nałożone na siebie i na fotograficzne źródło.
