time to changes.../ czas zmian...

Po wnikliwym przejrzeniu zawartości bloga, doszłam do wniosku, że jest to ogromny bałagan i nadmiar. To zapis kilku lat mojego życia, więc jest bardzo ważny ale pora na zmiany...Inaczej już myślę i działam. Muszę opracować profesjonalną stronę internetową.

Do zobaczenia!


After thorough analysis of my blog I came to the conclusion that it is huge chaos. Artdycyna is description of quite long term of my life but now is time to changes...I have to make profesional website.

See you soon!

second life (Muzeum Ziemi Zbąszyńskiej i Regionu Kozła)

Muzeum to instytucja kojarzona z tradycyjnym podejściem, zwłaszcza muzeum etnograficzne. Zakazane są wszelkie formy żywych bytów, jako potencjalne zagrożenie dla ekspozycji. Owady, grzyby, w tym pleśnie są usuwane. Także publiczność może stanowić zagrożenie. Nie powinno się niczego dotykać, wchodzić z rzeczami w bezpośredni kontakt. 

Zdecydowałam się złamać wszelkie zasady zamieszkując muzeum wraz z zakazanym towarzystwem, owadów, kombuchy. Przez 6 dni używałam wszelkich przedmiotów z ekspozycji, spałam w wielkim łożu, mając na przeciwległej ścianie bardzo specyficzne fotografie funeralne.

Bardzo ważnym wątkiem był wizualny i mentalny dialog z zastaną przestrzenią. Starałam się w nią bezboleśnie wtopić. Publiczność musiała znaleźć elementy dodane. Codziennie oprowadzałam po wystawie, zaś 2 godziny były przeznaczone specjalnie dla dzieci.

W całości akcja stanowiła niezwykłe doświadczenie oraz pole obserwacji.

Museum is associated with traditional approach, especially ethnographic museum. Every form of living being is strongly prohibited as a potentially dangerous for exposition. Insects, mushrooms, mold are rejected. The audience could also be dangerous. You shouldn't touch. Direct contact with things is prohibited.
I decided to transgress all rules living in museum with banned stuff, insects, kombucha mushroom. For 6 days I used all items from exposition, slept in the huge bed for against very special funeral photos.
Important things was visual and mental dialog with permanent exposition. I tried to become integral element of this space. The audience had to find what is added. It was challenge for perception.
Every day I was guide on this show. Two hours a day were dedicated for children.
It was special experience giving occasion to observations.

instalacja z kombuchą oraz nagrobki owadów na płótnie w sali poświęconej tekstyliom
installation with kombucha mushroom and insect graves on canvas in the room dedicated for textile

owady w spożywczych pojemnikach, wyglądające jak apetyczne potrawy
insects in grocery dishes looking as appetizing food

sceneria mojego pokoju
scenery of my room

Przez cały czas miałam do pomocy grupę młodych wolontariuszy, którzy po wszystkim adoptowali owady.
I had group of young volunteers to help all the time. They adopted insects after the show.

Biophilia, The Ayatana Artist Residency Program

I have been selected for:
http://www.artayatana.com/

vice versa (experiment 1 - simulation of post mortem decomposition)

w tej formie można kupić w sklepie wędkarskim larwy muchy plujki (ta rodzina much żyje na zwłokach ludzkich, w rozkładającym się mięsie); larwy są popularną przynętą, bywają barwione

jako produkt przypominają landrynki

in this form you can buy Calliphora maggots in fishing shop (Calliphora is family of flesh flies living on dead body); it is popular bait and could be dyed; as the product it looks like candies

kolorowe larwy w akcji wyglądają jak żywy obraz, to estetyczny paradoks; mięso jednak szybko się psuje i odór staje się nie do zniesienia; z powodu zapachu musiałam wynieść hodowlę na zewnątrz

maggots during eating look like a living image; unfortunately, the flesh rots very fast, what is connected with disgusting smell; because of this smell I had to remove the breeding from home

vice-versa project (in realisation)

Jestem w trakcie pracy nad projektem opartym o entomologię sądową (badanie czasu i przyczyny zgonu na podstawie bytujących/żerujących na zwłokach owadów). To punkt widzenia przeciwny wobec Delectatio morosa, choć też chodzi o granice. Poprzednio tematem (jednym z wiodących) były lęki związane ze spożywaniem, tym razem jest nim lęk przed byciem zjedzonym (po śmierci). To pochodna strachu przed śmiercią w ogóle, bodajże największego i najbardziej pierwotnego. Naturalny porządek rozkładu ciała jest dla mnie fascynujący. Duży w nim udział mają owady nekrofagiczne, dla których zwłoki (głównie niepogrzebane) są specjalnym efemerycznym habitatem. Badanie sukcesji oraz stadiów rozwoju nekrofagów na zwłokach pozwala określić czas a czasem nawet przyczynę zgonu. Rozkład to niesamowity naturalny przemysł, z szeregiem specjalizacji. Bycie częścią naturalnego obiegu materii jest zaś podstawowym celem biologicznej egzystencji. Ta symbioza to dla mnie główny składnik piękna.

I started with new project based on forensic entomology. It is another point of view than in Delectatio morosa, although also about borders. The basic topic this time is fear of be eaten after death. It is probably the biggest human fear. Fascinating is for me natural order of body decomposition. Big share in this have necrophagous insects. The cadaver is special ephemeral habitat for them. Examining of succession necrophagic insects on the carrion lets establish time or even reason of death. Decomposition is awesome natural industry. Being a part of natural circle of matter is the basic aim of biological existence. This symbiosis is for me the main ingredient of beauty.

dziennik Pandemii szczęścia/ diary of Pandemic of happiness ( dziewiąty dzień/ninth day)

Zrozumiałam chyba, jakie są u mnie powody działań takich, jak to. To może być symulacja domu. Gdybym miała własne mieszkanie lub dużą pracownię, pewnie byłaby otwarta dla ludzi. Nie mam, wiec zasiedlam obce przestrzenie. Jak każdy, chcę czuć się potrzebna. Lubię dbać o wszystko i wszystkich. Tradycyjne posiadanie rodziny by mi nie wystarczyło. Potrzebuję nieustannych zmian ludzi, sytuacji. Większości osób spotkanych podczas projektu, nigdy więcej nie zobaczę. Wielu z nich nie jest właściwie zainteresowanych kim jestem. To ulotny moment kontaktu, za krótki, by stworzyć więzi. Co jest dla mnie wygodne.

Po tych 9 dniach jestem pełna nowych wrażeń i przemyśleń ale też totalnie wyczerpana. Działania takie jak to nie powinny trwać zbyt długo.

I started to understand what is the reason of activities like this. It could be simulation of home. If I had my own apartment or studio, it would be probably open for a people. As everyone I need to feel needed. I like take care about everything. Having family wouldn't be sufficient for me. Important is for me permanent changing of people, opportunities. Most people met during the project I see only once in the life. A lot of them don't be curious who I am. It is fleeting moment of contact, too short to built tight relation. It is comfortable.

After those 9 days I am full of experiences and new thinks but also exhausted. Activities like this shouldn't last too long.

dziennik Pandemii szczęścia/ diary of Pandemic of happiness ( ósmy dzień, eight day)

Jednak bycie idealistką jest bardzo trudne. Widzę niedostrzegalne dla innych detale. Zepsuta furtka czy toalety za płotem mogą popsuć wszystko, stając się elementem wizualnym całości. Frustrujący jest brak kontroli nad wszystkim.

Wydarzenia towarzyszące są testem dla artysty. Trzeba podzielić obszar idei i fizyczne miejsce z całkiem odmiennymi osobowościami. Nawet jeśli chodzi tylko o krótki czas, to trudne, zwłaszcza, gdy w grę wchodzi totalnie odmienny język wizualny. Nie można wymagać dopasowania się innych do własnej konwencji, więc też nie da się wszystkiego kontrolować. To niezłe ćwiczenie pokory.

Rozdałam 7 części zaczynu ciasta szczęścia, ósmą zostawiając sobie. Jutro piekę, pierwsze od dawna, całkiem jadalne ciasto.

Being idealistic is complicated. I see details, which are invisible for another persons. Damage gate or toilets behind fence, as an element of visual area, can destroy all idea . If I can't have influence for everything, I am frustrated.

Additional events are special test for artist. You have to divide area of your idea and physical place with totally different personalities. Even if it is only for a moment, could be difficult, a special, when it is totally different visual language. You can't demand fitting to your convention so you can't control everything. It is exercise of humility.

I handed out 7 portion of leaven happiness cake. One is for me. I will bake tomorrow, first from long time, edible cake.

dziennik Pandemii szczęścia/ diary of Pandemic of happiness ( dzień siódmy/ seventh day)

Kilka osób zapytało mnie, czy jestem artystką czy biologiem, co jest zabawne, bo nie posiadam takiej ilości wiedzy, żeby móc być porównywaną z naukowcem. Jednak dla wielu osób, już ta porcja, którą mam wystarcza, by ją potraktować jako kompetencje.

Dzieci to najszczersza i najbrutalniejsza publiczność. Mówią wszystko, bez wstydu i udawania. Zawsze szukają najprostszych rozwiązań. Na pytanie: Czego artysta nie może zrobić? usłyszałam odpowiedź: założyć spodni przez głowę. To jest cudownie prosta odpowiedź na pytanie o granice sztuki, które tęgie głowy nieustannie rozważają. Zostałam też porównana do czarownicy, bo w mojej chatce właściwie wszystko dzieje się samo. To ma sens, w normalne dni, bez dodatkowych wydarzeń, to jest takie ukryte miejsce do odkrycia. Trzeba na nie trafić, podobnie jak na szczęście.

Several person asked me if I am artist or biologist. It is quite funny, because I don't have so big knowledge to being compared with scientist. However, for a lot of people my knowledge is enough to be treated as competences.

Children are the most honest but also brutal audience. They say everything, without shame and pretence. Fascinating is also their searching of the simplest solution. For question: What can't artist do? I heard response: Put on pants over his head. So many people of artworld lead discussions about borders of art and answer is so easy.

I was compared to witch in magic hut, where everything is done by itself. It makes sense. In normal days, without additional event, this is secret place not so easy to find. But happiness requires searching.

dziennik Pandemii szczęścia/ diary of Pandemic of happiness (dzień szósty. sixth day)

Mam zdolność do szybkiej asymilacji. Gdziekolwiek jestem, niemal natychmiast tworzę codzienne rytuały. To cenna cecha przystosowawcza. Codziennie przychodzę o tej samej porze. Na początek otwieram wszystkie furtki i drzwi. Potem sprawdzam stan żywego inwentarza, przelewam, odlewam, dodaję. Następnie przygotowuję sobie wygodne miejsce na cały dzień, najczęściej na zewnątrz. Punktem stałym jest też kieliszek kombuchy i kubek kawy. Nie mogę sie jakoś skoncentrować na czytaniu, więc zaczęłam pisać dziennik, na białych szmatkach i zszywać ze sobą dni. To uspokaja i pozwala złapać myśli. Pobyt tutaj uświadomił mi, czemu nigdy nie będę częścią wielkiego świata sztuki. Nie umiem budować dystansu z ludźmi. Moi odbiorcy nie są wyselekcjonowani. Dystans, niedostępność podkreśla wartość. Jeśli robię coś dla wszystkich, nie jest to ekskluzywne. Przypadkowa publiczność często nie zastanawia się nad tym, czy ma kontakt ze sztuką. Styka się raczej ze mną i moim dziwnym światem. Jednak przecież interesuje mnie człowiek jako taki, jako część ożywionego świata. Dlatego potrzebuję kontaktu z różnymi ludźmi. Nie chcę ograniczać pola badań do ,,wtajemniczonych''.

Assimilation is so easy. Wherever I am, I create almost immediately daily rituals. Maybe it is a reason of my flexibilitate. Everyday I come in the same time. First step is opening of every gates and doors. Next step is taking care of living being on the table, pouring, casting, adding. After that I can make some place for sitting for long day, usually outdoor. Another point of rhythm is drinking kombucha and coffee. I can't concentrate of reading book so I started to write diary on the parts of white tablecloth and sew combination of days. It relaxes me and let's catch thinks. Being here let me understand, what I will never a part of artworld. I can't build distance with people, my audience isn't selected. Distance- unavailability lets to feel value of things. If I make something for all, it is nothing exclusive. Random audience don't know often that have a contact with art. They have rather contact with me and my curious world. But I am interested in human in all, as a part of living world,so I need close contact with different people. I don't want to limit my research area to selected group, which has in addition quite closed area of reaction and interpretation.