biology of discovery / biologia znaleziska

Jakiś czas temu, przypadkowo będąc na terenie fortów Bemowo, natrafiałam na serię dziwnych morskich w kolorze ale też tematyce obrazków (częściowo z Gdyni lub Gdańska). Były przyczepione na jakiejś tablicy, w typie szkolnych lub zakładowych. Poczułam do nich coś, ale na tyle mało konkretnie, że zabrałam tylko 2. Może to, że nie byłam sama nie pozwoliło przeczuciu na dobre się wykluć, kto wie.
Przyniesione do domu 2 ,,łupy,, zakiełkowały w większy pomysł. Zatem dokładnie niemal w tygodniową rocznicę, wybrałam się do fortów ,noch einmal, z całkowitą pewnością, że tam na mnie czekają. Bo i kto mógł w nich coś dostrzec, skoro nawet ja, miłośniczka pozornej zbędności, nie doceniłam w porę ich potencjału.
A jednak. Z jednej strony szkoda, że mój szerszy pomysł zawęził się do 2 obiektów, z drugiej zaś radość, że pojawiła się osoba, która miała podobne przeczucie, co do znaleziska i w dodatku, się nie wahała.
Mam nauczkę, by nigdy więcej nie zostawiać czegoś, co choćby szeptem do mnie przemówi.

A oto gra wizualna odnosząca się do powyższego.
Zafascynował mnie kolor zdjęć oraz architektura fortów. Zatem poczyniłam skrót formalny.
Pod każdym obrazkiem umieszczona jest strzykawka z płynem odpowiadającym kolorem zdjęciom. Woda skapuje powoli (jak wszędobylska wilgoć w tym miejscu)i wypływa na zewnątrz do pojemnika - fosy (metalowego lub też gipsowego).

Ot taki przestrzenny zapis zdarzenia, kartka z pamiętnika. A czemu tak?......bo nie inaczej.

small annex to sweets / mały anex do słodyczy

Uwielbiam sytuacje, w których jakiś przedmiot sam do mnie przychodzi, naprasza się wyobraźni, jest już właściwie gotowym komunikatem wizualnym.
Wciąż jeszcze niezastąpionym miejscem owych napotkań, jest mój rodzinny dom, strych, schowki, komórki.
Przebogaty twórczy organizm.
Poniższy obiekt trudno jest jednoznacznie zdefiniować. Kojarzy się gł. z pojemnikiem na wodę święconą, który znajduje się w wejściu do kościołów.
Zbudowałam więc na jego bazie moje świeckie sacrum, religię własnej przeszłości, celebrację życia.
Ktoś mi może zarzucić nadmierną w tej kwestii bliskość do idei T.Kantora ale niech i tak będzie.Nigdy przecież nie będziemy identyczni mając inne życia.

sweets / słodycze I

Nie wiedzieć czemu, od dłuższego czasu, wszystkie moje ścieżki prowadzą do BIELI. Dawniej szły ku czerni. Zdaje się, że w bieli widzę większą neutralność, prostotę, tabula rasa. Lubię jej chłód i obojętność, w której czuję się bezpiecznie, bez szaleństwa w żadną stronę.
W tej pracy, dodatkowo, biały kolor (a właściwie nie kolor, światło) przywołuje na myśl początki życia, dobrze rokujące i nie zbrukane błędami. Obrazy - skrzynki tracą swą materialność, niknąc na tle białej ściany, tak jak znikną zamknięte w nich rysunki, pod wpływem napływu wody. Żadnej możliwości ratunku, wszystko jest szczelnie raz na zawsze zamknięte szybą, można jeszcze obejrzeć ale już nie zaingerować.

Skąd u mnie ten zwrot ku przemijaniu, mimo nie starczego jeszcze wieku? Nie wiem ale musi coś być na rzeczy.

sweets / słodycze I

Im większe zamieszanie w życiu, tym rozpaczliwiej szuka się rzeczy stałych, znanych, bezpiecznych.
Ciągłe życie na walizkach, w biegu ma swoje uroki ale bezsprzecznie nieco wyczerpuje baterie. Po to właśnie jest dom, wspomnienia, własna, prywatna historia.

Tryptyk już niemal gotowy. Brakuje tylko pojemników z płynem.