produkt uboczny wątpliwości

Kiedy obserwuję, to, co się aktualnie wydarza w sztuce, zaczynam wątpić w swój własny sens. Króluje aktywizm społeczny, zagadnienia urbanistyczne, doniosłe zagadnienia globalne. Zdaje się, że sztuka coraz mniej jest wizualna, nie mówiąc już o wytwarzaniu namacalnej formy. Jakby szkoda czasu i sił. W tej konwencji raczej nigdy się nie zmieszczę, więc właściwie dążę do nikąd. Produkuję banał i to nawet mniej donośny od kiczu. I teraz pytanie rozbrzmiewa coraz głośniej, czy czasem nie pomyliły mi się stadiony i ligi i czy jest sens wlec się hektary za peletonem?
p.s. i co począć, jeśli nie umiem przestać taplać się w nonsensie?