simulation of child's thinking / symulacja dziecięcego myślenia

Obcowanie (uważne) z dzieckiem bezbrzeżnie inspiruje. Można np. zauważyć jak wiele kryje się w jego zabawach, mniej lub bardziej jawnej złośliwości czy agresji. Weźmy, nazwijmy to, kontakty z substancjami lepkimi. Maluchy oblepiają wszystko i wszystkich, nie oczekując konkretnego rezultatu, liczy się sam proces.

Postanowiłam przeprowadzić swoistą symulację dziecięcego trybu myślenia. Dane są warzywa (ziemniak i cebula) oraz masa solna (klasyka gatunku dziecięcych zabaw plastycznych). Jeśli polecimy dziecku (od 2 lat w górę) coś z danych zrobić, z dużą dawką prawdopodobieństwa oblepi, nie dbając zbytnio o staranność, warzywa  masą . Tym samym uwięzi coś żywego w twardniejącej skorupie, pozbawi warzywo dostępu do powietrza. Można włączyć interpretację, iż podświadomie otacza opieką, buduje ochronę ale powyższą wersję bardziej brałabym pod uwagę. Z drugiej strony taki czyn wydaje się najprostszym i najsensowniejszym sposobem  ,,pożenienia,, tak abstrakcyjnie absurdalnych składników. Tu tkwi, z kolei, wielka siła dziecięcego toku myślowego, wybieramy najprostsze rozwiązania, oszczędzamy sobie dywagacji nad opcjami (narastających z wiekiem).

Poza wszystkim, dodałam do eksperymentu coś od siebie:) Masa solna zawiera ,,wywar z flamastra,, oraz nieco proszku do prania. Będę obserwować, co będzie się działo z czasem z obiektami, zewnętrzną skorupką i ,,żywą,, zawartością.