I am interested in phenomenon of autoagresion,
interrupting of body border,
asking physical pain yourself
like a method to alleviate of psychic pain.
Wounds are some kind of drawing,
very deeply drawing,
which fade with time
and make place for a new cutting.
Canvas and paper are for artist like a skin,
making of first dash or stain is related with fear,
like a fear for hurting,
every movement destroys of whiteness, purity, order.
I made almost sadistic cutting on canvases.
Gelatin seeped through fabric,
like a plasma through wound.
Plaster keeps wounds open.
a propos leku przed bólem raz jeszcze
zainteresowało mnie zjawisko samozranień
tzw.sznytów
przebijanie granic ciała
zadawanie sobie bólu fizycznego
jako metoda tłumienia bólu psychicznego
rany poza ich oczywistym rozumieniem
są rodzajem rysunku
dojmująco głębokiego
który z czasem blaknie, zabliźnia się
stając się tłem dla nowych cięć
płótno czy papier, podłoże malarskie/rysunkowe
jest dla artysty niczym skóra
postawieniu pierwszej plamy czy kreski
towarzyszy strach podobny temu przed zranieniem (siebie/kogoś)
zadrażnieniem
każdy kolejny ruch to naruszenie bieli, czystości, porządku
poddałam płótna sadystycznym wręcz zabiegom
pozornie nie kontrolowanego ciecia
to czym zwykle gruntuje się tkaninę, żelatyna (zastępcza wersja kleju kostnego)
przesączyło się przez ,,rany,, niczym osocze
zaś gips utrwalił je w nieustannym rozwarciu, rozdrapaniu
nie pozwoli się im zabliźnić
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz